ότι 2 από τα 3-4 εμφανή massive έργα της χρονιάς είναι παιδάκια του Ντέιβιντ Λιντς και του Twin Peaks: The Return το σκέφτομαι όλη τη χρονιά, αλλά δεν περίμενα ότι πάνω στο τελείωμά της θα αποκτούσε επιπλέον βαρύτητα.
μια άλλη γλυκιά συγγένεια: η Παγιάλ Καπάντια στις Κάννες να μου αναφέρει τον Μιγκέλ Γκόμες ως βασική της επιρροή. «θα δεις την ταινία του;» - «δεν μπορώ, γιατί είμαι εδώ μαζί σας!». το Grand Tour έκανε πρεμιέρα λίγα λεπτά μετά. (Ανέφερε και την Αλίτσε Ρορβάχερ, #1 στην περσινή μου λίστα.)
Nickel Boys, Here, Baby Invasion, Dahomey ό,τι πιο φορμαλιστικά ενδιαφέρον είδα φέτος. Red Rooms με ακολουθεί στους εφιάλτες μου και το σκέφτομαι σχεδόν κάθε μέρα. Το Juror #2 θα μπορούσα να το…
ότι 2 από τα 3-4 εμφανή massive έργα της χρονιάς είναι παιδάκια του Ντέιβιντ Λιντς και του Twin Peaks: The Return το σκέφτομαι όλη τη χρονιά, αλλά δεν περίμενα ότι πάνω στο τελείωμά της θα αποκτούσε επιπλέον βαρύτητα.
μια άλλη γλυκιά συγγένεια: η Παγιάλ Καπάντια στις Κάννες να μου αναφέρει τον Μιγκέλ Γκόμες ως βασική της επιρροή. «θα δεις την ταινία του;» - «δεν μπορώ, γιατί είμαι εδώ μαζί σας!». το Grand Tour έκανε πρεμιέρα λίγα λεπτά μετά. (Ανέφερε και την Αλίτσε Ρορβάχερ, #1 στην περσινή μου λίστα.)
Nickel Boys, Here, Baby Invasion, Dahomey ό,τι πιο φορμαλιστικά ενδιαφέρον είδα φέτος. Red Rooms με ακολουθεί στους εφιάλτες μου και το σκέφτομαι σχεδόν κάθε μέρα. Το Juror #2 θα μπορούσα να το βλέπω κάθε μέρα.
Το Caught by the Tides είναι η πιο "ταινία της 25ετίας" έχει βγει αυτή την 25ετία. Δεν είναι ποιοτικό metric αυτό, δεν ξέρω τι θέση θα είχε σε μια τέτοια λίστα (έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να περάσουν κάποια χρόνια για κάτι τέτοιο), αλλά είναι μια ταινία που συμπαρασύρει και αναστοχάζεται πάνω σε όλο αυτό το κομμάτι χρόνου, και το πώς μας φέρνει στο σήμερα. Υποτιμήθηκε στις Κάννες αλλά είναι major work.
